نوآوری و هفت گناه نابخشودنی
شرکتهای مختلف برای اینکه به بقای خود در شرایط پیچیده فعلی ادامه دهند راهی ندارند جز اینکه نوآوری را در تمام سطوح و فعالیتهای خود جدی بگیرند. اما تعداد زیادی از این شرکتها راه نوآوری را اشتباه میروند و به همین دلیل هرچه بیشتر سعی میکنند نوآور باشند، بیشتر از اهداف خود دور میشوند. رایان جیکوبی، اشتباهات شرکتها در این زمینه را به هفت گناه نابخشودنی تشبیه کرده است. این هفت گناه عبارتند از:
1. گمان میکنند که جواب اینجاست، در حالیکه جواب آنجاست.
برای اینکه جریان عادی اتفاقات را به چالش بکشیم، لازم است از منطقه امن خود خارج شویم. باید چشمان خود را خوب باز کنیم، دور و برمان را ببینیم و همواره برای پذیرش احتمالات جدید آماده باشیم. در شرایط رقابتی امروز، نرمال بودن کافی نیست.
2. بیشتر درباره نوآوری حرف میزنند و کمتر آن را میسازند.
نوآوری باید یک اقدام، یک فعل و یک الهام باشد. شعار نوآوری شرکت آی بی ام این است: "حرف زدن را تمام کنید، انجام دادن را شروع کنید." یادگیری از طریق عمل همچنین سرعت توسعه نوآوری را بالا میبرد زیرا برای اقدام کردن لازم است فرد دانش ضمنی خود را بکار گیرد.
3. زمانی که باید اکتشاف کنند، اجرا میکنند.
خیلی اتفاق میافتد که متخصصان و مدیران با عجله رو به جلو حرکت میکنند درحالیکه در آن زمان باید یاد بگیرند، اکتشاف کنند، به پژوهش بپردازند و در نهایت درک عمیقی درباره موضوع موردنظر پیدا کنند. تصمیمگیری زودهنگام ممکن است نتایج مخربی را در بلند مدت به همراه داشته باشد.
4. احساس باهوش بودن میکنند.
احساس باهوش بودن باعث نابود شدن ایدههای جدید میشود. جاناتان آیو میگوید که ایدههای نو آنقدر شکننده هستند که باید در برابر حملات افرادی که خیلی احساس باهوش بودن دارند از آنها به خوبی محافظت کرد. فرهنگ نوآوری به چنین افرادی نیاز ندارد.
5. برای اشتباه کردن، بیقرار هستند.
توسعه نوآوریهای رادیکال به طور طبیعی به صرف زمان و هزینههای بیشتری نسبت به نوآوریهای تدریجی نیاز دارد. باید بین آنچه مورد انتظار است و آنچه قابل دستیابی است، تعادل وجود داشته باشد.
6. عملکرد متقاطع را با نظرات متنوع اشتباه میگیرند.
تنوع، کلید نوآوری است. با این وجود اگر افراد شایستگیها و گذشته کاملاً متفاوت نداشته باشند، عملکردهای گوناگون نمیتوانند تضمینی برای رویکردهای متنوع باشند.
7. باور دارند فرایند همه چیز را نجات خواهد داد.
این کشندهترین گناه شرکتهاست: اعتماد همه جانبه به فرایندها برای حل مشکلات و ایجاد نوآوری. خیلی از نوآوریها به صورت تصادفی به وجود میآیند یا اینکه دلیل شکلگیری آنها این است که به جای پیمودن مسیر تفکر جریان اصلی، مسیرهای دیگری انتخاب میشوند.