به بسیاری از دلایل، آموزش کارکنان راز موفقیت بلندمدت یک سازمان است. فرصتهایی که کارمندان برای رشد و توسعه از طریق آموزش به دست می‌آورند به آنها این امکان را میدهد که بهترین شکل از استعدادها و قابلیت‌های خود را در اختیار سازمان‌شان قرار دهند. این فرصتها همچنین موجب ماندگاری شرکت در فضای رقابتی و در مراحل بعد رشد و سودآوری آن میشود. 
از بالاترین رده یک سازمان گرفته تا پایین‌ترین رده‌های آن همگی میتوانند از مزایا و برکات آموزش بهرهمند شوند. اما فقط یک مشکل وجود دارد: بیشتر کارکنان از آموزش فراری و به‌عبارتی آموزشگریز هستند. یکی از دلایل عدم استقبال کارکنان از آموزشهایی که به صورت درون‌سازمانی و برونسازمانی در اختیارشان قرار میگیرد این فرض غلط است که یک روش آموزشی واحد برای همه مفید و کارآمد خواهد بود. این در حالی است که تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد هرچقدر آموزش شخصی‌سازی شدهتر باشد، تأثیرگذاری آن بالاتر خواهد رفت.
برای مثال شاهد آن بوده‌ام که سازمانی برای نیروهایش کلاس‌های روانشناسی مخاطب برگزار میکرد و برای این کار هزینه زیادی را نیز صرف میکرد اما به نتیجه دلخواه دست نمییافت. از مدیریت ارشد این سازمان پرسیدم چه کسانی در این جلسات آموزشی حضور دارند؟ ایشان پاسخ دادند همه کارکنان سازمان هستند!
نباید انتظار داشته باشیم که چنین جلساتی خروجی موردنظر ما را داشته باشند زیرا مخاطبان هر یک از واحدهای سازمان متفاوت هستند و به همین دلیل آموزشهایی که به آنها داده میشود نیز باید متفاوت باشد. تیم فروش با مشتریان سروکار دارد در صورتی که واحد تولید یا بازرگانی چنین شرایطی را ندارد. یا برای مثال مخاطبان اصلی واحدهایی چون مالی و منابع انسانی، مشتریان درون سازمانی یا همان کارکنان سازمان هستند و نحوه تعامل با آنها شباهتی با تعامل با مشتریان برونسازمانی ندارد.
در اینجا به راه‌هایی اشاره می‌کنم که با توجه به آنها میتوانیم تعیین کنیم چه نوع آموزشی برای کارکنان ما بهترین خروجی فردی و سازمانی را خواهد داشت:
توجه به تفاوت نسلها
طبیعی است که کارکنان در سنین مختلف روشهای آموزشی متفاوتی را ترجیح می‌دهند. اما یافته‌ها با کلیشههای ذهنی بسیاری از مدیران همخوانی ندارد.
مطالعهای که در سال 2016 با حضور هزار نیروی سازمانی توسط مؤسسه Activia Training انجام شد نشان داد که کارکنان جوان، حضور در کلاس را به آموزش مجازی ترجیح می‌دهند. بر اساس یافتههای این پژوهش 55.9 درصد کارکنان بین 18 تا 24 سال نگرش مثبتی نسبت به حضور در کلاس درس داشتند درحالی که تنها 15.9 درصد آنها آموزش مجازی را ترجیح میدادند. این آمار در ابتدا عجیب به نظر میرسد. چرا نسل دیجیتال آموزش حضوری را ترجیح میدهد؟
اگر به سبک زندگی این کارکنان توجه کنیم خیلی هم تعجب نخواهیم کرد. کارکنان با سن بالا که صاحب همسر و فرزند هستند به تعادل بین کار و زندگی توجه زیادی دارند و ترجیح میدهند بجز کار کردن بقیه اوقات خود را در کنار خانواده باشند و به همین دلیل کلاسهای آنلاین با شرایط زندگی آنها همخوانی دارد. اما برای کارکنان جوان که تازه از فضای دانشگاه و کلاس درس بیرون آمده‌اند، محیط کلاس درس محیطی آشناتر است و بهتر میتوانند با آن ارتباط برقرار کنند.
توجه به تمام سبک های یادگیری
یکی از مهمترین فاکتورها در موفقیت آموزش این است که مواد آموزشی چقدر جذاب باشند و مخاطبان را ترغیب به مشارکت کنند. اگر فرد یادگیرنده نتواند ارتباط خوبی با آنچه در حال یادگیری است، برقرار کند، جذب آموزش نخواهد شد و خیلی زود آنچه را که فرا گرفته فراموش خواهد کرد. برخی از افراد از طریق یادگیری انفرادی بهتر آموزش میبینند در حالیکه برخی دیگر یادگیری گروهی را ترجیح میدهند.
بنابراین باید سعی کنیم بهترین روش آموزش را برای کارکنان خود فراهم آوریم روشی که اگر برای همه آنها بهترین نیست، حتی المقدور برای اکثر آنها روشی مناسب باشد و بیشترین تأثیر را داشته باشد. مطالعه‌ای که در سال 2014 در دانشگاه هاروارد انجام شد نشان داد که برخلاف تصور خیلی از مدیران، تکرار یک فعالیت روش خوبی برای آموزش نیست. این پژوهش نشان داد که اگر بعد از هر فعالیت به نیرو وقت دهیم تا درباره آنچه انجام داده فکر کند تأثیر به مراتب بهتری از تکرار کردن خواهد داشت. بنابراین باید تا جای ممکن به سبک یادگیری کارکنان خود نزدیک شویم و به آنها اجازه دهیم درباره آنچه میآموزند فکر کنند.
اگر منابع مالی سازمانتان این امکان را به شما نمیدهد که برای هر یک از کارکنان آموزش اختصاصی داشته باشید، موارد آموزشی موردنظر خود را به صورت گروهی (البته با حضور گروه های مرتبط) برگزار کنید و پس از مدتی مشخص از کارکنان بازخورد بگیرید تا در صورت نیاز تنها برای افرادی که نتوانستهاند از آموزش بهره ببرند، آموزش اختصاصی در نظر بگیرید.

سبز باشید