اگر ما مدیریت یک سازمان یا دپارتمان را به عهده داریم، فارغ از اندازه سازمان و نوع کاری که انجام می‌دهیم، وظیفه داریم اطمینان حاصل کنیم که افرادی که در مجموعه ما کار می‌کنند، احساس خوب و راحتی از کار کردن در آنجا دارند. با این وجود خیلی از افراد حس خوبی نسبت به محیط کارشان ندارند.

محیط‌های کاری سمّی یا ناسالم که باعث نارضایتی کارمندان می‌شوند، یک سم کشنده برای موفقیت سازمان هستند. دلایل مختلفی را می‌توان برای شکل‌گیری چنین محیط‌هایی عنوان کرد که از میان آنها می‌شود به درک پایین اعضا از شرایط یکدیگر، حجم کاری بالای کارمندان، و انتظارات غیرواقعی اشاره کرد.

با این وجود با مدیریت درست در محیط کار و پذیرای تغییر بودن، می‌توان راهکارهایی برای غلبه بر این موانع اندیشید. در ادامه به تعدادی از این راهکارها اشاره شده است:

 

1. به دستاوردهای کارمندان توجه کنیم.

کارمندانی که احساس می‌کنند مورد بی‌توجهی مدیر خود قرار گرفته‌اند و دستاوردهای آنها مورد بی‌توجهی مدیر قرار گرفته است، به شکل‌گیری محیط کاری سمی کمک می‌کنند. کارمندان وقتی فراتر از وظایف یا توانایی‌های خود کاری را انجام می‌دهند، انتظار دارند از آنها حتی به شکل زبانی تقدیر شود. 

بر اساس پژوهش دو مؤسسه SHRM و گلوبوفورس، 85 درصد از شرکت‌هایی که توجه بیشتری به دستاوردهای کارمندان خود می‌کنند، تأثیر مثبت آن را روی عملکرد و میزان بهره‌وری کارمند می‌بینند. 

لازم است کارمندان پویایی را در مدیریت ارزیابی که توسط مدیر انجام می‌شود مشاهده کنند تا این باور را داشته باشند که سیستم مدیریت سازمان سیستمی بسته نیست و برای تلاش بیشتر و دستاوردهای بزرگتر ارزش ویژه‌ای قائل است.

 

2. بین انتظارات مدیر و کارمندان هم‌ترازی ایجاد کنیم.

خیلی از مواقع پیش می‌آید که مدیر و کارمندان فکر می‌کنند که انتظارات مشابهی دارند در صورتی که انتظارات آنها فاصله بسیار زیادی با یکدیگر دارد. به همین دلیل است که می‌بینیم کارمندان با سری بالا و سینه‌ای ستبر وارد دفتر مدیر خود می‌شوند اما با شانه‌های پایین افتاده دفتر او را ترک می‌کنند.

برای از بین بردن این فاصله لازم است مدیر "بازخورد دادن" به کارمندانش را به صورت جدی و مستمر پیگری کند تا آنها همواره در جریان انتظارات مدیر خود قرار داشته باشند. برای عملکردهای کوتاه مدت و بلند مدت باید جلسه‌های مرور و بررسی داشته باشیم و در آن جلسات اهداف سازمان و میزان تحقق آنها را مورد بحث قرار دهیم.

 

3. از بمباران کردن کارمندان با کارهای زیاد خودداری کنیم.

وقتی کارمند خود را زیر فشار کارهای زیادی قرار می‌دهیم و از او انتظار همان عملکرد قبلی یا حتی عملکردی بهتر از آن را نیز داریم، نباید انتظار داشته باشیم که کارمند همان شادابی گذشته را داشته باشد. به ویژه اگر کارمند ما فردی متعهد و باوجدان باشد و خود را ملزم به انجام وظایف محوله به بهترین شکل بداند پس از مدتی حجم زیاد کاری آرامش محیط کار را از او خواهد گرفت.

بهتر است همواره به این نکته توجه داتشه باشیم که بیش از حد فشار آوردن به کارمند باعث می‌شود که او به تدریج تعلق خاطر خود به سازمان را از دست بدهد و تنها برای اینکه منبعی برای کسب درآمد داشته باشد به آنجا بیاید و فشار کاری را تحمل کند. اگر مدیر ارزیابی درستی از توانایی‌ها و مهارت‌های کارمندش داشته باشد، به جای اینکه با فشار آوردن بیش از حد، انگیزه و تعهد او را از بین ببرد، انرژی مثبت و وجدان کاری او را در مسیر درستی هدایت خواهد کرد.

البته ذکر این نکته نیز لازم است که برخی از کارمندان نیز انعطاف‌پذیری لازم برای مدیریت وظایف خود را ندارند و کوچک‌ترین تغییری که از جانب مدیرشان ابلاغ شود، آنها را ناراضی می‌کند. این دسته از کارمندان نیز باید به این نکته توجه کنند که شرایط بازار شرایط ثابتی نیست و بسته به شرایط بازار، مدیریت سازمان ناگزیر است در مواقعی مسیر حرکت خود را تغییر دهد و جهت‌گیری‌های جدیدی داشته باشد.

 

سبز باشید