یکی از اساتید دانشگاه بازار می‌گفت، وقتی می‌خواهید نیرویی استخدام کنید، دقت کنید که نون طلب باشد. واژه جالبی بود. به راستی کسی که از سر سیری و بدون داشتن درک کار استخدام می‌شود، چقدر می‌تواند به کارش متعهد باشد. بارها در سازمانها افرادی را دیده‌ام که از یک ساعت قبل از ساعت پایان کار دیگر کاری انجام نمی‌دهند و کیفشان را برای رفتن بسته‌اند و همانند بچه مدرسه‌ای‌ها منتظر زنگ ناظم هستند تا با سرعت پله‌های اداره را طی کنند و به سرویس برگشت برسند. روزی در یکی از هتلهای ترکیه دختر خانمی را دیدم که با تمام عشق و علاقه زانو زده بود و لای درز سرامیک پله‌ها را تمیز می‌کرد. رفتارشان برایم جالب بود. از مترجم عزیزی که ترکی استانبولی می‌دانست خواستم از او بپرسد مگر مدیریت هتل چقدر به او پرداخت می‌کند که این چنین کار می‌کند؟ و پاسخ آن خانم جوان جالب بود که گفت چه چیزی مهمتر از اینکه من کار دارم و برای خودم و جامعه‌ام مفید هستم. بعداً متوجه شدم درک کار صرفاً به محتاج بودن مربوط نمی‌شود، چه بسا انسانهایی که نیاز مادی ندارند اما نون طلب هستند، ایشان می‌دانند که این رفتار آنها سبب گردش اقتصادی می‌شود و حتی برای خیّر بودن نیاز است که دارا باشیم، چون هرچقدر از نظر مادی توانمندتر باشیم، بیشتر می‌توانیم سرمایه‌گذاری کنیم، افراد بیشتری را به اشتغال دربیاویم و بیشتر می‌توانیم به دیگران کمک کنیم.
انسان نون طلب درک کار دارد، انسان نون طلب عاشق کار است و کار را جوهره خویش می‌داند. انسان نون طلب خوش قول و متعهد است. از سالها پیش به تکنیک جالبی برای اطمینان بیشتر در صحت استخدام دست یافته‌ام و آن روش این است که بعضی از مواقع روز تعطیل را برای مصاحبه انتخاب می‌کنم و از کارفرما که من مشاورشان هستم، می‌خواهم که متقاضیان استخدام را برای روز تعطیل وقت ملاقات بدهند....

 

 

 

ادامه این مطلب  را در کتاب "بازاریابی و زندگی با خاطره" بخوانید.

 

سبز باشيد