تارانتینو و روایت او از سینما را دوست دارم، با آن چهره عبوس و جدی. مردی که نشان داد هیچ نسخه مشابهي از او نمیتوان در هیچ کجا یافت. مدتی پیش فرصتی شد تا آخرین فیلم او، یعنی جانگو رها شده، را با دوبله زیبا و دلنشین به زبان فارسی تماشا کنم. فیلمی که مرا به دنیای آشنا و خاطره انگیز وسترن برد و البته تلاش دو شخصیت اصلی فیلم یعنی برده ای به نام جانگو و دکتر شولتز در رونق کسب و کار خود، بر جذابیت این فیلم برای من افزود. تارانتینو در سینما، حکم سرجیو زیمن در دنیای تجارت را دارد. دانایی دانشگاه نرفته که در جوانی ترک تحصیل کرد و در یک مغازه اجاره فیلم مشغول به کار شد. او انسانی فرصت یاب بود و همین فرصت كار در مغازه فيلم‌فروشي کافی بود تا سینمای جهان  و آثار فاخر آن را در همان مغازه کوچک مرور کند. تارانتینو فیلمسازی است که فیلمسازی را با دیدن فیلم آموخته است. او سبک و زبان خاص خود را دارد و به همین دلیل تمایز زیادی با كارگردانان دیگر دارد. او به عنوان کارگردان، فیلمنامه نویس، هنرپیشه و تهیه کننده، لقب مرد همه فن حریف سینما را به شایستگی یدک می¬کشد. تارانتینو فیلمسازی نامتعارف در سینما است که از قضا از شم کسب و کار نیز بی بهره نیست. سبک فیلمسازی و نگرش خاص تارانتینو امروز در برخی دانشگاه¬ها تدریس میشود و کارشناسان دلیل این امر را آشنایی تارانتینو با فرهنگ عامه و شناخت او نسبت به بازار میدانند.

 

 

 

ادامه این مطلب را در کتاب بازاریابی و زندگی با سینما میخوانید.