در یادداشتی با عنوان سندرم‎های سازمانی که پیش‎تر از طریق همین سایت تقدیم همراهان عزیز شد، با برخی از جالب‎ترین اختلالات سازمانی آشنا شدیم. در یادداشت حاضر به قلم کارل آلبرخت، از برجسته‎‎ترین محققان عرصه‎ی سازمانی و مبدع پدیده هوش سازمانی (Organizational Intelligence)، به بررسی اجمالی برخی دیگر از اختلالات رایج در سازمان‎های کنونی پرداخته می‎شود.

اختلالات سازمانی دارای طیف و ابعاد گسترده‎ای هستند که در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع، هزینه‎های بسیاری را بر منابع سازمان تحمیل می‎کنند. برخی از این سندرم‎های سازمانی عبارتند از:

اختلال کاستی توجه (ADD):

 

 مدیریت ارشد سازمان نمی‎تواند به مدت کافی روی آرمان اصلی، استراتژی، و یا مشکل اساسی سازمان تمرکز کند تا به این وسیله راه حلی برای آنها بیابد. این اختلال موجب می‎شود که سطوح ارشد سازمان بیشتر توجه خود را بر روندهای جدید و اخیر مثل تغییرات کلیدی در استراتژی رقبا، یا تغییرات جدید در بازار جلب کنند و از اهداف اولیه و اساسی باز بمانند. سندرم” آهن پاره‎ها درون آتش” (Too many irons in the fire) نوع دیگری از اختلالات ناشی از کاستی یا نارسایی توجه است، مبتلایان به این سندرم دارای راه کارها و برنامه‎های متعددی هستند، که اغلب این کارهای متعدد تنها موجب اتلاف منابع می‎شوند و تمرکز را از مسأله اصلی باز می‎دارند.

 

سندرم آنارشی یا هرج و مرج سازمانی؛ وقتی که روسا رهبری نمی‎کنند

 

یک تیم اجرایی ضعیف، از هم پاشیده،یا نامتمرکز نمی‎تواند همّ و غمّ خود را معطوف به آرمان اصلی کند و لذا عنصر راهبری در آن کمرنگ است، و نزاع و جدل میان مدیر عامل و هیئت مدیره، یا وجود مناقشه اساسی بین اعضای ارشد سازمان، موجب خالی ماندن سکّان هدایت سازمان می‌شود. فقدان تمرکزی روشن و نیز نبود اولویت‎های معنادار، موجب آن می‎شود که اقدامات افراد و اعضای سازمان روی مواردی پراکنده شود که خود صلاح دانسته و انتخاب کرده‎اند. بدون احساس وجود آرمان و هدفی والاتر، رهبران و مدیران واحدها از اولویت‎ها و خط مشی‎های شخصی خود تبعیت کرده و آن را ارجح بر موفقیت سازمان می‎دانند.

 

 ادامه این مطلب  را در کتاب "40 گفتار پیرامون مدیریت و رهبری در کسب و کار " بخوانید.

سبز باشید