سازمان فدرال، سازمانی است که ضمن کوچک نگه‌داشتن خود، در عین حال از مزایای بزرگ بودن برخوردار است،  و با پیاده‎سازی نظام خود مختاری و ترکیب آن با فعالیت‌های مشارکتی و همکاری به فعالیت می‎پردازد . در این سازمانها، ایالتها ابتکار و مسئولیت‎ها را بر عهده دارند و مرکز فقط نقش نظارت و هماهنگی را ایفا می‌کند.

در نظام فدرالیسم سازمانی، ایالتهای سازمانی گروههای تشکیل دهنده‎ی اصلی محسوب می‎شوند و مرکز، قدرت خود را از گروههای اقماری می‎گیرد. از این رو مرکز یا هسته‎ی مرکزی در سازمانهای فدرال صرفاً نیروی اثرگذار و جهت‌دهنده است. در سازمانهای فدرال کلیه‎ی عملیات توسط شرکتهای مستقل انجام می‎شود و در نهایت، سود حاصل از فعالیت آن شرکت‌ها گردآوری و در عرصه‎ی جدید سرمایه گذاری می‎شود. اگر مدیران اجرایی هر یک از این شرکتهای مستقل به توفیق دست نیابند، افراد دیگری جایگزین می‎شوند. بنابراین دغدغه‎ی مدیران عامل در سازمانهای فدرال تنها سرمایه گذاری و نظارت بر عملکرد مدیران آنها است. لذا برای انجام این مهم به تعدادی نیروی دانشگر و خردمند نیازمند هستند.

 

همانطور که بیان شد، در یک سازمان فدرال، مرکز، کنترل کامل امور را در دست ندارد و تصمیماتش باید از طریق مشاوره با روسای بخشها و در نهایت از طرف آنها اتخاذ شود . سازمانهای فدرال بیش از مدیریت تحکمی به یک رهبر جهت دهنده نیاز دارند (البته رهبری اندیشه‎ها و نه رهبری شخصیت‎ها). همانگونه که از بحث برمی‌آید، فدرالیسم سازمانی در مفهوم کلی به معنای عدم تمرکز کارا و پر‌بازده  است. در این نوع سازمان‌ها شاهد بزرگ‌شدن مجموعه از ابعاد و کوچک شدن در درون با خرید یا شکل‌گیری سازمان‌های کوچک‌تر در درون یک سازمان بزرگ هستیم، که در نهایت ضمن استفاده از مزایای بزرگی هولدینگ، از مزایای چابکی زیرمجموعه هم استفاده می‌شود، و مدیران ارشد مجموعه بزرگ بیشتر به این‌که در کجا سرمایه‌گذاری کنند، کدام شرکت را بخرند یا کدام شرکت را بفروشند می‌پردازند. در حقیقت آنها به عقاب‌هایی تشبیه می‌شوند که روند کسب‌و‌کار صنایع مختلف را زیر نظر می‌گیرند و تشخیص می‌دهند که سرمایه‌گذاری در کدام‌یک از صنایع با منافع بیشتری برخوردار خواهد بود.

 

از سویی وظیفه‌ی دیگر آنها زیر نظر گرفتن مدیران شایسته در صنایع مختلف است، تا آنها را در زمان‌های مناسب دعوت به‌کار کنند و اختیار اداره شرکت‌های زیرمجموعه را به آنها بدهند، همچنین در پرورش مدیران شایسته نیز اقدام کنند.

 

ویژگی‌های اساسی سازمان‌های فدرال

• سازمانهای فدرال سازمانهایی تخت هستند و فاقد ساختار نردبانی شکل‌اند، و مفهوم تفویض اختیار در آنها به وضوح به چشم می‎خورد .

 

• در فدرالیسم سازمانها در ضمن کوچک بودن مزیت بزرگ را دارند،  و از صرفه جویی مقیاس استفاده می کنند،  و میتوانند انعطاف پذیری مورد نیاز را داشته باشند،  هم چنین  حضور در یک جمع مهم را احساس کنند.

 

• سازمان کل فدرال، از سازمان های کوچکتر که دور آن جمع شده اند تشکیل می گردد،  و این سازمان های با هماهنگی که در قوانین و اساس نامه و مرام نامه آنها ذکر است،  اداره میشوند.

 

• مرکز یک سازمان فدرال کنترل کامل را در دست ندارد،  لذا عموما تصمیم گیری های کلان و بلند مدت در مرکز اتخاذ شود و اجرای آن به بخشها محول می‌گردد.

 

• فدرالیسمی که اشتباه فهمیده شود،  به نوعی عدم تمرکز فاقد کارایی تبدیل می شود.

 

• منابع:

 

• چارلز هندی٬ عنصر سنت گریزی در مدیریت و سازمان در عصر بیست و یکم به نقل از وبلاگ marooofi.blogfa.com/post-31.aspx
  

 

• http://www.ejip.ir/browse.php?a_code=A-10-2-224&slc_lang=fa&sid=1&sw=%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C+%D8%B4%D8%A8%D8%AF%D8%B1%DB%8C+%D9%88+%D9%81%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D9%84

سبز باشید