هیچ کس مقصر نیست فقط من باز هم باید زودتر حرکت کنم و سعی کنم خودم را با شرایط منطبق سازم .

 

اما چه می‎شود که مواردی نظیر این نوع پارکینگ فروشی که یک نمونه کوچک است پیش می‎آید، خدایا تورم با جامعه ما چه کرده است؟ و چه خواهد کرد؟ از فکر زیاد در این امور دلگیر می‎شوم، و باز به یاد می‎آورم که مسئولیت ما این است که امید، آگاهی و مهارت عرضه کنیم. یاد استاد دوران نوجوانیم مهدی سهیلی بخیر ، همان عزیزی که وقتی نیمچه طبع شعر و شاعری داشتم و زیارتشان سعادتی برای من نوجوان بود گفت:

 

 

 

چه کنم دلم از سنگ که نیست

 

گریه در خلوت دل ننگ که نیست

 

چه دل است این دل من

 

که ز یک لرزش اشک

 

بر رخ رهگذری

 

یا ز نالیدن مادر به فراق پسری

 

دل من می‎می‎شکند

 

چه کنم دلم از سنگ که نیست

 

گریه در خلوت دل ننگ که نیست

 

چه دل است این دل من

 

که ز تردی چو یکی ساقه تاک

 

به شتابی که تگرگ

 

بشکند ساقه و از هم بدرد پیکر برگ

 

یا به آسانی یک شاخه گل می‎شکند

 

چه دل است این دل من

 

هرکجا اشک یتیمی رنجور

 

می‎چکد بر سر مژگان سیاه

 

هر کجا چشم زنی غمزده با یاد پسر

 

مانده به راه

 

دل من می‎شکند

 

چه کنم دلم از سنگ که نیست

 

گریه در خلوت دل ننگ که نیست

 

چه دل است این دل من

 

در مزاری که زنی ناله کند

 

در عزای پسرش

 

یا یتیمی که کند گریه به سوگ پدرش

 

جانم آید به خروش

 

ور ببینم پر خونین کبوتر‎ها را

 

یا یکی بچه گنجشک که بشکسته پرش

 

دل من می‎شکند.

 

حالت دخترکی کوچک و تنها و فقیر

 

که به حسرت کند از شیشه اشک

 

به عروسک نگه گاه به گاه

 

و از دل تنگ کند ناله و آه

 

دل من می‎شکند

 

چه کنم دلم از سنگ که نیست

 

گریه در خلوت دل ننگ که نیست

 

ناله پیرزنی غمزده و دست تهی

 

که ندارد نفسی

 

ضجه مرغ اسیر

 

که کند ناله به کنج قفسی

 

هق هق مرد غریبی که بلا دیده بسی

 

حالت دختر زشتی که ز شرم

 

رو ندارد به کسی

 

دل من می‎شکند

 

هر کجا در نگه تازه نهالانی خرد

 

از ستیز پدر و مادر خشم آلوده

 

می‎وزد بوی طلاق

 

و از پراکندگی عائله‎ای برخیزد

 

در سر بانگ فراق

 

دل من می‎شکند

 

چه کنم دلم از سنگ که نیست

 

گریه در خلوت دل ننگ که نیست

 

آن زمانی که به دنبال شهید

 

مادر داغ به دل

 

سینه می‎کوبد و می‎نالد ومی‎گرید زار

 

همچونان ابر بهار

 

یاد زمانی که نشیند در اشک

 

به سر سنگ مزار

 

و به فریاد کند نام پسر را تکرار

 

دل من می‎شکند

 

چه کنم دلم از سنگ که نیست

 

گریه در خلوت دل ننگ که نیست

 

چه دل است این دل من

 

دلم از ناله مرغان چمن می‎شکند

 

ز خیال غم مردم دل من می‎شکند

 

دلم از داغ شهیدان وطن می‎شکند

 

چه کنم دلم از سنگ که نیست

 

گریه در خلوت دل ننگ که نیست

 

چه کنم دلم من می‎شکند.

 

سبز باشید