من یک روز در هفته را به منظور ملاقات با عزیزانی اختصاص می‌دهم که در طی هفته خواهان ملاقات حضوری هستند. به دلیل مشغله فراوان، امکان اینکه در هر روز فرصت ملاقات با دستوردهندگان ملاقات را داشته باشم، ندارم. به‌همین جهت با تنظیم فاصله زمانی، یک ساعت به یک ساعت در یک روز 5 تا 6 ملاقات پشت سرهم در دفتر TMBA ترتیب می‌دهم. بدیهی است پس از شروع تعهدات مشترک بین من یا هر یک از همکارانم با مشتری عزیز، طبق برنامه زمان‌بندی شده در محل شرکت آنها حضور پیدا می کنیم.

حال شما تصور کنید با این شرایط و اهمیت زمان که غیرقابل برگشت است و وقتی را که به شخصی اختصاص می‌دهید، شخص دیگری که متقاضی آن زمان بوده است و از آن وقت محروم شده است، ملاقات‌کننده خلف وعده کند.

بعد از یک ربع ساعت با شخصی که خلف وعده کرده است، تماس تلفنی می‌گیرید و می‌شنوید:"برایم کاری پیش آمده است و نمی‌توانم بیایم."

شما باشید چه حالی پیدا می‌کنید! آیا او نمی‌توانست زودتر خبر دهد تا شما نیز برای زمان خودتان برنامه‌ریزی جدیدی داشته باشید؟

آیا حال که به هر دلیل تماس نگرفته است، حداقل انتظار یک معذرت‌خواهی داشتن انتظار زیادی است؟

نمی‌دانم چرا بعضی از عزیزان میزان توجهشان به اطراف کم است بگذریم.

ولی این را می‌دانیم که اگر به‌صورت مرتب از اوصاف کشورهای توسعه‌یافته یاد می‌کنیم، باید بدانیم این انسانهای توسعه‌یافته هستند که کشورهای توسعه‌یافته را می‌سازند و یکی از ویژگیهای این انسانها، مقید بودن به زمان و احترام به وقت دیگران است.

ای کاش این عزیزان باور کنند که:

هر ثانیه که می‌گذرد

چیزی را با خودش می‌برد

زمان غارتگر عجیبی است.

سبز باشید