می‌دانم وقتی موفق می‌شوم که به شایستگی از خودم مراقبت کنم. از بدنم بیش از حد تقاضا نمی‌کنم، اگر خیلی تند بروم، خسته شده و در میان راه از رفتن صرف نظر می‌کنم. اگر خیلی آهسته بروم، ممکن است شب از راه برسد و گم شوم. از آنچه خداوند با سخاوت در اختیارم قرار داده استفاده می‌کنم، و همچنان به راهم ادامه می‌دهم. وسواس و نگرانی در جستجوی هدف کمکم نمی‌کند. ممکن است راه از آنچه من فکر می‌کردم دورتر باشد، اما چون آماده‌ام که باز هم دورتر بروم، پس مسأله‌ای نیست. وقتی به هدفم رسیدم شادی و پایکوبی کرده و باور می‌کنم که من هم می‌توانم. با خودم عهد می‌بندم، راه جدید دیگری را کشف می‌کنم. به همه می‌گویم این کار امکان‌پذیر است و آنگاه دیگران شهامت پیدا می‌کنند تا راه خودشان را بدون نگرانی بپیمایند...

سبز باشید.