وقتی به ثروتمندترین کشورهای جهان فکر می کنید چه کشورهایی به فکرتان می رسد؟

وقتی به کوچکترین کشورهای جهان فکر می کنید چطور؟ بسیاری از مردم احتمالاً تعجب خواهند کرد اگر متوجه شوند که بسیاری از ثروتمندترین کشورهای سیاره نیز جزو کوچکترین کشورها هستند.

برخی از کشورهای بسیار کوچک و بسیار ثروتمند - مانند سن مارینو، لوکزامبورگ، سوئیس و سنگاپور - از داشتن بخش‌های مالی پیچیده و رژیم‌های مالیاتی که سرمایه‌گذاری خارجی، استعدادهای حرفه‌ای و سپرده‌های بانکی بزرگ را جذب می‌کنند، سود می‌برند. کشورهای دیگری مانند قطر و امارات متحده عربی دارای ذخایر زیادی از هیدروکربن ها یا سایر منابع طبیعی سودآور هستند. بعضی دیگر از کازینوهای درخشان و انبوهی از گردشگران منفعت کسب می کنند: بهشت ​​قمار آسیا ماکائو با وجود تحمل تقریباً سه سال قرنطینه متناوب و محدودیت‌های مسافرتی مرتبط با بیماری همه گیر، یکی از ثروتمندترین ایالت‌های جهان است.

اما وقتی می گوییم کشوری «ثروتمند» است، به خصوص در عصری که نابرابری درآمدی فزاینده بین افراد فوق ثروتمند و دیگران وجود دارد، منظورمان چیست؟ در حالی که تولید ناخالص داخلی (GDP) ارزش همه کالاها و خدمات تولید شده در یک کشور را اندازه گیری می کند، تقسیم این بازده بر تعداد ساکنان تمام وقت روش بهتری برای تعیین میزان ثروت یا فقیر بودن جمعیت یک کشور نسبت به کشور دیگر است. 

دلیل اینکه چرا «ثروتمند» اغلب مساوی «کوچک» است، مشخص می‌شود: اقتصاد این کشورها در مقایسه با تعداد کمی از ساکنان آن‌ها به طور نامتناسبی بزرگ است.با این حال، تنها با در نظر گرفتن نرخ تورم و هزینه کالاها و خدمات محلی می‌توان تصویر دقیق‌تری از میانگین استاندارد زندگی یک کشور به دست آورد: رقم حاصل چیزی است که برابری قدرت خرید (PPP) نامیده می‌شود که اغلب در زبان بین‌المللی بیان می‌شود. دلار برای امکان مقایسه بین کشورهای مختلف.      

آیا باید به طور خودکار فرض کنیم که در کشورهایی که PPP به ویژه بالا است، جمعیت کلی به وضوح بهتر از سایر نقاط جهان است؟ نه کاملا. ما با میانگین‌ها سر و کار داریم و نابرابری‌های ساختاری در هر کشور می‌تواند به راحتی تعادل را به نفع کسانی که قبلاً دارای مزیت هستند تغییر دهد. همه‌گیری کووید-19 به روشی که کمتر کسی می‌توانست پیش‌بینی کند، حجاب این نابرابری‌ها را از بین برد. در حالی که شکی وجود ندارد که ثروتمندترین کشورها - اغلب به دلیل جمعیت مسن‌تر و سایر عوامل خطر در برابر ویروس کرونا آسیب‌پذیرتر هستند - منابع لازم برای مراقبت بهتر از افراد نیازمند را داشتند، اما این منابع برای همه به یک اندازه در دسترس نبود. 

علاوه بر این، پیامدهای اقتصادی قرنطینه‌ها به کارگران کم‌دستمزد سخت‌تر از آن‌هایی که مشاغل پردرآمد دارند ضربه می‌زند و به نوبه خود، نوع جدیدی از نابرابری را بین کسانی که می‌توانستند به راحتی از خانه کار کنند و کسانی که باید سلامت و ایمنی خود را به خطر می‌اندازند دامن بزند. با مراجعه به سایت های کاریابی افزایش فزاینده کسانی که شغل خود را به دلیل تعطیلی کامل صنایع خود از دست دادند، حفره های بزرگی در مشهورترین سیستم های رفاهی در جهان آشکار کرد.      

سپس با فروکش کردن همه‌گیری، روسیه به اوکراین حمله کرد و بحران قیمت مواد غذایی و نفت را تشدید کرد. اسرائیل و حماس به دنبال آن، اختلال بیشتری در زنجیره تامین و بازارهای کالا و انرژی ایجاد کرد. خانواده‌های کم‌درآمد همیشه بیشترین آسیب را متحمل می‌شوند، زیرا مجبورند بخش‌های بیشتری از درآمد خود را صرف مایحتاج اولیه (مسکن، غذا و حمل‌ونقل) کنند که قیمت‌های آن‌ها پرنوسان‌تر است و بیشتر افزایش می‌یابد.      

بر اساس داده های صندوق بین المللی پول (IMF) در 10 فقیرترین کشور جهان، میانگین قدرت خرید سرانه کمتر از 1500 دلار است در حالی که در 10 کشور ثروتمند بیش از 110،000 دلار است. یک کلمه احتیاط در مورد این آمار: صندوق بین المللی پول بارها هشدار داده است که اعداد خاصی را باید با کمی اختلاف در نظر گرفت. به عنوان مثال، بسیاری از کشورها در رتبه بندی ما بهشت ​​مالیاتی هستند، به این معنی که ثروت آنها در ابتدا در جای دیگری تولید شده است که به طور مصنوعی تولید ناخالص داخلی آنها را افزایش می دهد. در حالی که یک قرارداد جهانی برای اطمینان از پرداخت حداقل نرخ مالیاتی 15 درصدی شرکت های بزرگ در سال 2021 توسط بیش از 130 دولت امضا شد (توافقی که به دلیل مخالفت قانونگذاران و سیاستمداران در بسیاری از آنها هنوز اجرا نشده است)، منتقدان استدلال کرده اند که این نرخ به سختی بالاتر از بهشت ​​های مالیاتی مانند ایرلند، قطر و ماکائو است. تخمین زده می‌شود که بیش از 15 درصد از حوزه‌های قضایی جهانی بهشت ​​مالیاتی هستند و صندوق بین‌المللی پول تخمین زده است که تا پایان دهه 2020، حدود 40 درصد از جریان‌های سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی جهانی را می‌توان به تاکتیک‌های زیرکانه فرار مالیاتی نسبت داد که در مقایسه با دهه گذشته 30 درصد افزایش یافته است. به عبارت دیگر: این سرمایه‌گذاری‌ها از پوسته‌های خالی شرکت‌ها عبور می‌کنند و سود اقتصادی کمی برای جمعیتی که پول در آن به پایان می‌رسد به ارمغان می‌آورد.

 

در ادامه با لیست 50 کشور اول در زمینه تولید ناخالص داخلی می پردازیم (عددها به میلیارد دلار می باشد)

 

منبع : وب سایت gfmag.com

ترجمه در واحد هوش بازار TMBA