ایران نزدیک به 80 میلیون نفر جمعیت دارد که بالغ بر 32 میلیون نفر آن را جوانان 20 تا 32 ساله تشکیل می‌دهد. بنا به گزارش وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران، ضریب نفوذ اینترنت در این کشور تا ماه مارس سال 2017 به 65 درصد خواهد رسید. تلفن همراه نخستین روش دسترسی کاربران ایرانی به اینترنت است. جوانان ایرانی در سه سال گذشته و به لطف وجود اینترنت  4Gتوانسته‌اند شرکت‌های نوپایی را تاسیس کنند و به شکل خیره‌کننده‌ای هم موفق عمل کنند. کاربران ایرانی در حال حاضر از داشتن خدمات کاربران اینترنتی سایر کشورها مانند اوبر (Uber)، پیپال و آمازون محروم‌اند؛ در عوض، اپلیکیشن‌های دیگر مانند اسنپ و Tap30 همان خدمات اوبر در اروپا را به ایرانی‌ها ارائه می‌دهند؛ زرین‌پال، نسخه ایرانی پیپال؛ دیجی کالا، نسخه محلی آمازون و غیره.
اما در سراسر کشورهای غربی و بویژه آمریکا شهرهایی وجود دارد که مشتاق جذب انرژی هایی هستند که در کارآفرینان به فراوانی وجود دارد. از جمله آنها میتوان به سیلیکون ولی اشاره کرد که نمونه ایرانی آن پارکهای علم و فناوری هستند. این منطقه خانه‌ی بسیاری از بزرگ‌ترین شرکت‌های تکنولوژی دنیا از جمله اپل، سیسکو، گوگل، اچ‌پی، اینتل و اوراکل است. این دره به این دلیل دره سیلیکون نامیده می‌شود که در ابتدا محل حضور بسیاری از تولید‌کنندگان و نوآوران تولید تراشه بوده است، اما در نهایت به خاطر وجود کار و کسبهای مرتبط با تکنولوژی‌های پیشرفته (High-tech)، سیلیکون نامیده شد. مناطق این چنینی میتوانند به شرط وجود زیرساختهای مناسب، توسعه بخش خصوصی را تسریع کنند.
اما اغلب، اولین پرسشی که یک کارآفرین باید به آن جواب دهد این است که " کجا باید شرکتم را تاسیس کنم؟"
یک محل عالی برای ایجاد  کار و کسبهای فناوری بنیان باید دارای مشخصاتی به قرار زیر باشد:
1.    حمایت مدنی
کارآفرینان موفق از سوی جامعه حمایت میشوند. تعامل مردم با بخش خصوصی و افزایش اعتماد به فعالیت‌های این بخش در جامعه مدنی از اصولی است که در اغلب کشورهای توسعه‌یافته مرسوم است.
 کار و کسبهای کوچک و موفق در اقصی نقاط دنیا نیز  به این نکته اشاره داشتند که جامعه حمایتی نقش مهمی در موفقیت شان ایفا کرده  است.
بعلاوه همکاریهای توسعه محور بین سازمانهای بخش خصوصی نیز دیگر مورد حائز اهمیت است. بخش خصوصی باید به جای رقابت بر سر استعداد و فرصت ها، برای ایجاد  یک چشم انداز تکنولوژیکی پر جنب و جوش با هم کار کنند. ایجاد فضاهایی مثل سیلیکون ولی در راستای تحقق این هدف بوده است.
2.    هزینه ی پایین برای زندگی کردن
بسیاری از کارآفرینان به دلایل اقتصادی کار و کسبشان را در شهر های دور افتاده راه اندازی می کنند. در این حالت شما هزینه های سربار کمتری پرداخت می کنید و در نتیجه بیشتر می توانید در کار و کسبتان سرمایه گذاری کنید. به همین دلیل از شروع فعالیت در شهرهایی که قدیمی و در حال بازسازی اند یا شهرهای نوظهور، استقبال زیادی می شود.
هزینه های ثابت پایین تر به صاحبان تجارت این اجازه را می دهد که سرمایه گذاری بیشتری را در استعدادهای انسانی و آموزش نیروی کار صرف کند. بعنوان مثال پارک علم و فناوری در شهر پردیس در جهت تجاری‌سازی دستاوردهای فناورانه و ایجاد بستر مناسب برای رشد فناوری و توسعه بازار شركت‌های دانش بنیان تاسیس گردیده که امید است در آینده بتواند گوشه ای از اهداف بخش خصوصی را محقق سازد.
3.    حمایتهای سازمانی و دولتی
بخش خصوصی موتور توسعه اقتصاد داخلی یک کشور است و توسعه آن منوط به دریافت حمایت از سوی ارکان اجتماعی و دولتی است. بسیاری از کشورها با حمایت از بخش خصوصی تلاش کرده‌اند این موتور را روشن نگه دارند و برخی کشورها نیز با عدم حمایت از این بخش، قوای اضافی برای حرکت به سمت توسعه را از دست داده‌اند. همچنین
شهرها و نظام اداری و ارکان دولتی آن؛ یک پشتیبان بزرگ برای کار و کسب های کوچک هستند. شهرهای موفق در این زمینه خود را به عنوان یک کارآفرین و متولی توسعه آن می بینند.
4.    شهرهای خانواده محور
بیشتر کارآفرینان تمایل دارند کار و کسبشان را در شهری که زندگی می کنند راه اندازی کنند. صاحبان کارو کسب های کوچک به دلیل حفظ روابط خانوادگی دوستانه و همچنین امکان برخورداری فرزندانشان به تسهیلات آموزشی مناسب، جذب شهرهای دارای امکانات می شوند. متاسفانه تجمع امکانات  اقتصادی، فرهنگی، تفریحی و آموزشی در مراکز بزرگ شهری، و محروم بودن شهرهای مستعد کوچک از این امکانات عملا امکان رشد موزون استارتاپها و کار و کسبهای نوپا را مختل ساخته است.
سیاست گذاران عرصه اقتصاد باید به این نکته توجه داشته باشند که مهم ترین رکن در زندگی خانواده است و توسعه کارآفرینی منوط به ایجاد شهرهای خانوده محور و حمایت گر در سراسر کشور است.
منبع:
https://www.entrepreneur.com/article/288006

سبز باشید