عشق کارها هرگز بازنشسته نمیشوند
روزهای سه شنبه 19:15 دقیقه در برنامه روزآمد سرفصل جدیدی باز کرده ایم درباره کارآفرینهای بزرگ ایرانی اسم این بخش را عشق کارها گذاشته ایم. شاید فصل مشترک تمام عشق کارها این باشد که به سختی تن به خانه نشینی میدهند. شاید در بسیاری از کشورهای جهان و بوِیژه در ممالک توسعهیافته، بازنشستگان دوران خانهنشینی خود را در قامت شهروندان درجه یک و ممتاز جامعه و بهرهمند از منزلت اجتماعی، به دور از نگرانی برای تأمین معاش سپری کنند. اما دستکم این وضعیت در کشور ما کمی متفاوت است و در ایران دوران بازنشستگی به گونهای است که به دلیل مشکلات معیشتی و هزینههای بالا، بازنشستگی به یکی از دشوارترین دوران زندگی اغلب مردم تبدیل شده است. در چنین شرایطی آنها به جای استراحت یا مسافرت، باید در اندیشه یافتن کار جدیدی باشند تا بتوانند با ایجاد درآمد جدید از عهده تأمین هزینه سنگین مخارج زندگی برآیند. افزون بر این بازنشستگی میتواند سلامت آنها را دچار مخاطره کند.
شناسنامه بسیاری از بازنشستگان همچنان گواهی میدهد که صاحبانشان باید همچنان کار کرده و چرخ زندگی را بدون تکیه بر حقوق بازنشستگی یا کمک دیگران بچرخانند. اما پدیده بازنشستگی پیش از موعدْ در کشور ما طرفداران بسیاری دارد حال آنکه سن بازنشستگی در برخی کشورهای توسعه یافته تا هفتاد سال است. پدر زحمتکش وکوشای من ایرج درگی نیز تا همین اواخر سال92 که بهسختی بیمار و در بیمارستان عرفان بستری میشوند مردی بودند که روزی16 ساعت در باغ و مزرعه بوده و کشاورزی میکرده است.
خانه نشینی مرگ تدریجی یک رویا
به هر ترتیب خانهنشینی میتواند آسیبآفرین بوده و قطار اقتصاد را کُند و کم رمق کند، آن هم در شرایطی که تجارب و تخصص بازنشستگان میراثی ارزشمند برای توسعه همه جانبه است. لذا نگاه به بازنشستگی بعنوان ظرفیتی فراموش شده، باید فرصت گرایانه باشد.
مطالعه صورت گرفته توسط دانشکده بهداشت عمومی هاروارد و موسسه امور اقتصادی بریتانیا نشان میدهد که بازنشستگی میتواند برای سلامت ما نیز خطرآفرین باشد. نتایج مطالعات هر دو نهاد حاکی از بروز بیماریها و مشکلات سلامت جسم و روان بلافاصله پس از خانهنشینی است. از جمله این بیماریها، میتوان به حملات قلبی، افسردگی، و دردهای عضلانی اشاره داشت. هرچند ممکن است عامل افزایش سن را مسبب این بیماریها تصور کنید، اما دانشمندان عقیده دارند که تجربه تغییرات ناگهانی و شدید در حین بازنشستگی عامل اصلی آسیبهای جسمی و روحی است. بوِیژه آنکه برنامه فعالیتهای روزانه با خانهنشینی دستخوش تغییر میشود. لذا یکی از مشکل سازترین موارد در بازنشستگیها و بویژه خانهنشین شدن پیش از موعد، ناگهانی بودن آنهاست. در این شرایط فرد ناگهان در موقعیتی قرار میگیرد که اصلا تصوری از آن نداشته و نه تنها باید با مشکل ایجادشده مثال بیماری و تبعات آن کنار بیاید، بلکه با بازنشستگی تغییری مهم در روند زندگی او ایجاد میشود.
«برو کار میکن، مگو چیست کار / که سرمایه جاودانی است کار»
این شعری است آشنا با گوش ما ایرانیان، که شاید حتی از باب تکرار ، آنقدر گوش کودکیمان از آن پر شده که دیگر چندان اثر و خاصیتی از آن بر جای نمانده است.هرچند شغل فعلی ما ممکن است پرمشغله، تنشافرین، و چالشی باشد اما نتایج مطالعات پرشماری نشان میدهد که کار کردن دست کم چهار پیامد مثبت دارد که انگیزه لازم را فراهم و مسبب سلامت جسمی و روانی میشود:
1. کار شکلی از بازی است- تعامل با همکاران و گپ و گفتهای دوستانه، تیم سازی، شرکت در رویدادهای گروهی و دیگر اشکال اجتماعی کار همگی نوعی بازی برای بزرگسالان بشمار میروند. آدمیان در هر سن و سالی که باشند، بازی میکنند. پیر ، جوان ، نوجوان و کودک فرقی نمیکند. هر کس قسمتی از وقت شبانه روز خود را صرف بازی و تماشا میکند تا لحظهای از رنج جهان بیرون و دنیای جدی را فراموش کند. انسان با بازی بزرگ میشود، تحول مییابد و به سمت کمال میرود. کمال جسمی ، کمال عقلی و کمال احساسی.
2. خلاقیت – طوفان مغزی، حل مساله، و منبع دانش بودن از جمله اشکال خلاقیت در محیط کار است.
3. اجتماعی سازی – تعامل و تشریک مساعی موجب تداوم روابط اجتماعی و مستحکم شدن شخصیت افراد میگردد.
4. یادگیری – فرصت مهارت سازی و تقویت و توسعه مهارتهای شخصی از طریق فرآیند یادگیری و یادگیری زدایی.
برای عشق کارهاهیچ وقت دیر نیست
در فیلمهای هالیوودی و شاید وطنی کارآفرینها عموما جوانانی بیست و اندی ساله اند، که شاید مدرکی دانشگاهی هم داشته باشند، و از قضا ظاهری زولیده و لباسهایی مندرس به تن داشته، و موها و ریششان نامرتب است.
این کلیشه دنیای امروز ما است. اما در گزارش جالبی که توسط بنیاد کافمن منتشر شده، مشخص شده که بیشترین میزان رشد کارآفرینی در محدوده سنی ۵۵ تا ۶۴ بوده است. ری کراک، مؤسس مک دونالد، تا ۵۲ سالگی لیوان کاغذی و مخلوط کن میلک شیک میفروخته است. به همین ترتیب، مؤسس غول آرایشی بهداشتی، Mary Kay، یعنی مری کیاش تا ۴۵ سالگی کتاب و لوازم دکوراسیون خانه میفروخته است. مانوژ بارگاوا موسس 5hour تا 30 سالگی رانندگی تاکسی میکرده، و جیکی رولینگ نویسنده موفق هری پاتر تا 31 سالگی خانهدار بوده است. در سال ۱۹۳۶، لئو گودوین در سن ۵۰ سالگی، GEICO را در شهر واشنگتن تاسیس کرد و با همسرش لیلیان، آن را اداره کردند. کلنل ساندرز نیز در سن ۶۲ سالگی برای اولین بار “مرغ سوخاری کنتاکی” را تاسیس نمود. پس شما در هر سنی از این مزیت برخوردارید که مدتی کار کرده و تجربیات گرانبهایی را که در زندگی و کاروکسب اندوخته اید در کاسبی بعدیتان بکار بندید.
منبع:
http://www.inc.com/jt-odonnell/4-reasons-to-avoid-retirement.html
سبز باشید