درک کردن مدیران بزرگ کار دشواری است. تنها زمانی می‌توانیم یک مدیر بزرگ را درک کنیم که از نزدیک با ایده‌ها و نظرات او آشنا باشیم و یا کتابها و مصاحبه‌هایش را به دقت خوانده باشیم.

آنچه مدیران بزرگ را از سایر مدیران متمایز می‌گرداند و در جامعه به افرادی ماندگار تبدیل می‌کند، یک عامل مشخص نیست بلکه مجموعه‌‌ای از عوامل است که دست به دست هم می‌دهند تا این فرد به الگویی برای سایرین تبدیل شود. در ادامه به بررسی تعدادی از این عوامل می‌پردازیم:

 

آنها مهربان هستند بدون اینکه ضعیف باشند.

یکی از سخت ترین مسائل برای مدیرانی که می‌خواهند مقتدر باشند این است که در عین اقتدار، مهربانی خود را نیز حفظ کنند. این افراد نمی‌توانند همزمان مقتدر و مهربان باشند و به همین دلیل مجبور می‌شوند یکی را فدای دیگری کنند که در اکثر موارد مهربانی فدا می‌شود. مدیران بزرگ اما تناقضی بین اقتدار و مهربانی نمی‌بینند و با حفظ تعادل بین این دو، سبکی منحصر به فرد در مدیریت خود ایفا می‌کنند. به همین دلیل است که کار کردن برای چنین مدیرانی در عین سخت بودن بسیار شیرین و لذت بخش است.

 

آنها اعتماد به نفس دارند اما غرور ندارند.

مدیران بزرگ داشتن اعتماد به نفس را با افتادن در دام غرور اشتباه نمی‌گیرند. اعتماد به نفس این مدیران آنقدر بالا است که کارمندان‌شان هیچ گاه ترسی به دل راه نمی‌دهند چون می‌دانند در مرحله آخر فردی وجود دارد که از آنها حمایت کند. اعتمادبه‌نفس این مدیران به کارمندان‌شان نیز اعتماد به نفس و جرأت می‌دهد. اما این مدیران کمتر دچار دام غرور می‌شوند. آنها افرادی یادگیرنده هستند و همواره خود را شاگرد بزرگان بازار می‌دانند. یکی از مدیران بزرگی که افتخار همکاری با ایشان را داشتم، آنقدر اعتماد به نفس داشت که حتی حضورش در سازمان برای کارمندان همانند بمب انرژی بود. اما همین مدیر زمانی که روی صندلی می‌نشست آنقدر فروتن و متواضع بود که گویا همواره در مقابل رئیس و بزرگ‌تر خود نشسته است.

 

آنها مثبت‌گرا هستند و در عین حال واقع‌گرا

انرژی مثبت و اعتماد به نتیجه گرفتن از جمله خصوصیات این مدیران است. آنها همیشه معتقدندکه تلاش مجموعه‌شان در نهایت به نتیجه می‌انجامد. اما همین مدیران سعی می‌کنند مثبت‌گرایی را با گول زدن خود اشتباه نگیرند. در عین حال که آنها انسان‌های مثبت اندیش و خوش‌بینی هستند، همیشه چشم به بازار و تغییرات آن دارند و سعی می‌کنند واقعیات بازار را ملاک تصمیمات خود قرار دهند و به حدس و گمانهای سازمان نیافته توجهی نکنند.

 

آنها الگو هستند اما نصیحت نمی‌کنند.

چنین مدیرانی با رفتار خود نشان می‌دهند که راه و روش درست برای موفقیت در بازار چیست. آنها اهل صحبت کردن درباره اینکه چطور باید به فردی بزرگ تبدیل شد نیستند و سعی می‌کنند با رفتار خود بزرگ شدن را به کارمندان‌شان آموزش دهند. این مدیران به شدت افراد عمل گرایی هستند و از کارهای منفعل و بی‌نتیجه تنفر دارند

 

آنها از تیم‌شان همه جانبه حمایت می‌کنند.

مدیران بزرگ در استخدام کردن سخت گیر هستد اما زمانی که فردی را وارد تیم خود می‌کنند همه جانبه از او حمایت به عمل می‌آورند. آنها به افراد خود اجازه انتقاد و اظهار نظر می‌دهند و هیچ کدام از این انتقادات باعث نمی‌شود که ذره‌ای از حمایت مدیر نسبت به کارمندش کاسته شود.

 

سبز باشید