در دنیایی که غرق تکنولوژی شده است و هر روز ابزار جدیدی به بازار عرضه می‌شود، متصل نبودن از طریق تکنولوژی تقریباً غیرممکن شده است. تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد کاربران گوشی‌های هوشمند هر 5/6 دقیقه گوشی خود را چک می‌کنند یعنی حدود 150 بار در طول روز! اتصال فوری در کنار تمام مزایایی که دارد، برای ما تبدیل به غولی شده است که مقاومت کردن در برابر آن فایده‌ای ندارد.

به همین دلیل مهم است که مدیران زمانی به تفکر کردن در سکوت و تنهایی خود اختصاص دهند. در ادامه به مزایایی که این کار می‌تواند برای تمام افراد و به ویژه مدیران داشته باشد، اشاره شده است:

 

1) حساسیت ما نسبت به محیط‌مان بیشتر می‌شود.

مدام کار کردن باعث می‌شود که حساسیت ما نسبت به اتفاقات اطراف‌مان کاهش یابد. از دو نفر خواستند تعداد یکسانی درخت با اره‌های خود قطع کنند و هر کس می‌توانست زودتر این کار را به اتمام رساند، برنده مسابقه بود. یکی از این دو بدون وقفه در حال قطع کردن درختان بود. دیگری پس از قطع کردن تعدادی درخت، چند لحظه صبر می‌کرد و دوباره کارش را شروع می‌کرد. کسانی که فقط صدای اره‌ها را می‌شنیدند گمان می‌کردند که نفر اول پیروز مسابقه شود اما در کمال تعجب، این نفر دوم بود که زودتر درخت‌های مشخص شده را قطع کرد و برنده شد. وقتی در مورد علت چند لحظه توقف، از وی سؤال شد، او پاسخ داد: هر چند دقیقه یک بار می‌ایستادم، اره‌ام را تیز می‌کردم و مجدداً ادامه می‌دادم.

فعالیت در حوزه‌های مختلف کاروکسب نیز چنین است. اگر بدون وقفه خود را غرق در کار کردن کنیم، اره ما تیزی و برندگی خود را از دست می‌دهد و پس از مدتی دیگر کارآیی گذشته را نخواهیم داشت. بنابراین لازم است گاهی بایستیم و در تنهایی و آرامش خود فکر کنیم.

 

2) ارتباط‌مان با مشکلات آینده قطع می‌شود.

آلن واتس معتقد است که اضطراب ما ریشه در قطع ارتباط‌مان با زمان حال به دلیل درگیر شدن با مشکلات مربوط به آینده دارد. سکوت، آگاهی ما را به زمان حال باز می‌گرداند؛ زمانی که شادی واقعی در آن حس می‌شود.

هر چند پیش‌بینی و فرض کردن برای هر مدیری لازم هستند، اما می‌توانند اضطراب بی‌دلیلی را نیز در او به وجود آورند. سکوت و تنهایی ما را از این فرضیات بیرون می‌آورند تا بیشتر روی زمان حال متمرکز شویم.

 

3) حافظه ما قوی‌تر می‌شود.

ترکیب سکوت و تنهایی با حضور یافتن در طبیعت باعث رشد مغز ما در ناحیه هیپوکمپوس می‌شود که نتیجه ما قدرتمندتر شدن حافظه ما است.

دانشمندان معتقدند حضور در طبیعت حافظه مکانی ما را تقویت می‌کند همانطور که اجداد ما که سالها پیش در طبیعت زندگی می‌کردند نیز از حافظه مکانی قدرتمندی برخوردار بودند.

 

4) علم با عمل تلفیق می‌شود.

سکوت فرصت بسیار خوبی است تا آنچه را که آموخته‌ایم به مرحله عمل برسانیم. عالم بودن به تنهایی کافی نیست و فقط زمانی که با عمل پیوند بخورد و توأم با عشق به کار شود می‌تواند به پیشرفت و تعالی منجر گردد. گاهی مواقع برای اینکه آموخته‌های خود را به اجرا تبدیل کنیم، نیاز داریم تنها باشیم و تأمل کنیم. این زمان‌ها همچنین فرصت خوبی هستند که برای آنچه به دست آورده‌ایم، قدردان پروردگار باشیم و اجازه ندهیم خستگی‌های روزمره عشق ما نسبت به هدف‌مان را از بین ببرند.

 

5) می‌توانیم ذهن خود را پاکسازی کنیم.

برای آنکه بار اضطراب و استرس ناشی از مشغله‌های روزمره را به حداقل برسانیم، لازم است ذهن خود را از وجود آلاینده‌های ذهنی پاکسازی کنیم. این احساسات منفی معمولاً به صورت ناخودآگاه در ذهن ما وارد می‌شود و باقی می‌مانند اما برای بیرون راندن آنها باید تلاش‌هایی به شکل آگاهانه انجام شوند. بهترین زمان برای اینکه این تلاش‌ها بالاترین بهره‌وری را داشته باشند، لحظاتی است که مداخلات دیگران، شلوغی‌های محیط و از همه مهم‌تر حمله همه جانبه غول تکنولوژی، تمرکز ما را به هم نمی‌زنند.

 

سبز باشید