همکاری دارم که عاشق این جمله‌ است: "کار سخت نیست ولی مردم سخت‌گیرند". به نظر من کاملاً درست است. اگر سیاست‌ها و حساسیت‌ها و انتظارات و نفس انسان وجود نداشت کار کردن مثل آب خوردن می‌شد. صحبت از گفتگوهای دشوار که می‌شود، آدم دست و دلش می‌لرزد، نکند کسی را ناامید کند، یا فرصتی را از دست بدهد. اگر تجربه‌ی شب بیداری‌های پیش از مذاکره را و تا صبح فکر کردن به اینکه چه بگویید و چه نگویید را داشته باشید منظورم را خوب متوجه می‌شوید.

مدیریت یک کسب‌وکار به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. می‌خواهید پشتیبان تیم‌تان باشید، ولی مجبورید هم‌زمان فشارهایی هم بیاورید. مثلاً وقتی یکی از کارکنان در انجام وظایفش کوتاهی می‌کند، یا زمانی که میان دو نفر از اعضای تیم تنشی ایجاد شده، تنها از "شما" انتظار می‌رود تا میانجیگری کرده و آن گفتگوهای دشوار و حساس را رهبری کنید. این گفتگوها به همان اندازه که برای شما به عنوان مدیر مجموعه دشوار است البته روش‌هایی برای انجام موفقیت‌آمیز این گفت‌وگوها وجود دارد که در ادامه می‌خوانید:

 

دیدتان را عوض کنید: 

ربکا نایت در "مروری بر گفت‌وگوهای دشوار" در هاروارد بیزینس ریویو، معتقد است که طرز فکر شما در مورد گفت‌وگوی پیش‌رو می‌تواند همه چیز را تغییر دهد. به جای اینکه یک هفته خواب و خوراک را برای خودتان حرام کنید جور دیگری به آن نگاه کنید. هدف گفت‌وگو چیست؟ اینکه کسی ناراحت و آزرده نشود. خیلی هم عالی است ولی شاید هدف دیگر این باشد که طرفین چالش ایجادشده را هم به خوبی درک کنند. شاید این گفتگو فرصتی بشود برای راهنمایی‌ها و مشاوره‌های بیشتر. شاید نقطه‌ی عطفی بشود برای بهبود روابط. تنها به دلیل اینکه کار دشواری است فکر نکنید که نتیجه هم حتماً منفی است.

کِلی مک گونیگال در کتاب معروفش به نام TED Talk نشان می‌دهد که چگونه طرزفکر شما در مورد استرس، باعث تجربه‌ی متفاوت شما از آن می‌شود. اگر از استرس بترسید، به خودتان صدمه می‌زنید. به جای ترس از استرس آن را عامل حرکت و به جلو رفتن ببینید. این توضیح در مورد استرس دقیقاً با مسأله‌ی گفت‌وگوهای دشوار مطابقت دارد.

 

گرسنه وارد نشوید: 

منظور از این جمله تنها این نیست که غذای کافی بخورید. گفت‌وگوی جدی به بهترین شرایط روحی و جسمی شما نیاز دارد. پیش از گفت‌وگو نگاهی به وضعیت روحی‌تان بیندازید زیرا خستگی، بی‌حوصلگی یا عصبانیت بر توانایی شما در پاسخ درست دادن به شرایط سایه می‌اندازد. طرف مقابل شما هم به نوبه‌ی خودش تحت تأثیر اضطراب‌های خودش است. از آنجا که موضوعی که قرار است با آن مواجه شوید مهم است باید پیش از شروع، ذهن‌تان کاملاً آماده باشد.

 

احساسات‌تان را دم در بگذارید (یا حداقل به تعویق بیندازید):

یکی از نشانه‌های افراد منعطف این است که می‌توانند در لحظه احساسات‌شان را کنترل کنند. گفت‌وگوهای دشوار می‌توانند احساسات افراد را برانگیخته کنند و شما باید برای این موضوع آماده باشید. سعی نکنید به پاسخ‌های احساسی با احساسات پاسخ ندهید.  

گفت‌وگو مثل مسابقه نیست. می‌توانید از گفت‌وگو که بیرون رفتید هر چقدر می‌خواهید احساساتی شوید. از استدلال‌های احساسی بپرهیزید: بعضی وقت‌ها آنچه شما استدلال می‌نامید تنها پاسخی است احساسی و افکاری که آنها را باعث شده‌اند. شاید علت عصبانیت شما این است که احساس می‌کنید طرف مقابل شما دارد از شما سوء‌استفاده می‌کند، نفس عمیق بکشید و مراقب باشید.

 

سبز باشید