روز یکشنبه هفته جاری مجمع انجمن علمی مدیریت اجرایی ایران برگزار شد و در غیاب آقای دکتر خدایار ابیلی (استاد تمام دانشگاه تهران) که رئیس هیئت مدیره انجمن هستند، من به‌عنوان نایب رئیس مسئولیت خیر مقدم گویی و صحبتهای اولیه و همچنین پاسخ به سؤالات را بعهده داشتم، البته سایر اعضاء محترم هیئت مدیره هم با حضور گرم وصمیمی‌شان یاری‌ام کردند. در این جلسه یکی از عزیزان حضار پیشنهاد بسیار زیبایی را ارائه کردند که حتماً در جلسات بعدی هیأت مدیره آن را عملی خواهیم کرد. ایشان فرمود، چه خوب است از اعضاء سابق هیأت مدیره‌ها هم کمک فکری گرفته شود. یادم آمد در زمان جوانی هنگامی که 28سال سن بیشتر نداشتم مدتی به‌عنوان عضو هیأت مدیره شرکت تولید و بسته‌بندی گوشت زیاران فعالیت می‌کردم. در آن هنگام یک مدیر اندیشمند و دانایی به نام آقای محمد آعبدالله مدیر عامل سازمان گوشت کشور بودند. ایشان یک ابتکار بخرج دادند که برای من در آن سن بسیار آموزنده بود. ایشان تمام اعضاء هیأت مدیره و مدیر عاملان سازمان گوشت از بدو تأسیس سازمان گوشت کشور تا آن مقطع زمانی را که به آنها توانستند دسترسی پیدا کنند (بعضی در خارج از کشور بودند و بعضی در قید حیات نبودند) را در جلسه‌ای گرد آوردند و از آنها خواستند که تجربیاتشان و توصیه‌هایشان و حتی کارهای نیمه تمامی که انجام داده‌اند و دوست داشتند به ثمر برسد یا کارهایی که کردند و بعد پشیمان شدند را به هیأت مدیره فعلی بگویند. این جلسه بسیار پر بار بود و دانشگاه بازار که می‌گویند یکی از مصداقهایش همین است. متأسفانه ما همواره می‌خواهیم چرخ را از نو اختراع کنیم درحالیکه با بهره‌گیری از تجربیات پیشینیان و همچنین با مکتوب کردن و مستندسازی تجربیات و بکارگیری مدیریت دانش، از بسیاری از دوباره کاری‌ها می‌توان جلوگیری کرد.

روز دوشنبه هم جلسه مجمع شورای انجمن‌های علمی وزارت علوم را داشتیم که به صرف افطار انجامید.

جا دارد از زحمات هیأت مدیره‌ شورا خصوصاً رئیس هیئت مدیره آقای دکتر قاسمی با تجربه گرانقدر ریاست بانک مرکزی و مدیر عاملی بانک پاسارگاد تقدیر و تشکر شود. اما همین ضعف مدیریت دانش حتی در سطوح شورای انجمن‌های علمی وزارت علوم هم به چشم می‌خورد. به نحوی که بعضی از عزیزان که در هیأت مدیره‌های سابق حضور داشتند نکاتی را می‌گفتند که تازگی داشت، یا بعضی از حضار از وظایف شورا اظهار بی‌اطلاعی می‌کردند. مدیریت دانش برای این است که تجربه‌های فردی را به تجربه سازمانی تبدیل کند و مهمترین روش آن هم مکتوب کردن و مستند سازی است و بهره گیری از این تجربیات می‌تواند مسیر پیشرفت را کوتاه کند. 

 

 

سبز باشید