چند سال قبل، روزی جلسه پرزنت پروژه تحقیقات بازاریابی گروه صنعتی انتخاب (اسنوا) را در محل کارخانه در استان اصفهان داشتیم. من روز قبل برای شرکت ورق‌کار جلسه مشاوره داشتم، لذا قرار شد همکاران دپارتمان تحقیقات بازاریابی صبح روز مربوطه از تهران به کارخانه بیایند و من هم به آنها ملحق شوم. صبح از هتل برای کارخانه تاکسی گرفتم. با راننده که انسانی با ادب، و آداب‌دان و با روابط عمومی بالا بود سر صحبت را باز کردم و تا مقصد گفتگویی داشتیم. از خانواده‌اش گفت و از خانواده و شغل من پرسید. در مقصد در مقابل پرداخت کرایه از ایشان خواستم صورتحساب بدهند که به حسابداری شرکت تحویل دهم. ایشان با احترام و پوزش گفتند که خودکار همراهشان نیست، من هم دستی به جیبم زدم و گفتم من هم خودکار ندارم. ایشان با قاطعیت تمام گفت حتماً در کیفتان خودکار هست، چون امکان ندارد شخصی در کسوت شما خودکار نداشته باشد. خداخدا می‌کردم که حتماً خودکار داشته باشم، لذا کیف را وارسی کردم و الحمد ا... خودکار موجود بود و ایشان گفت دیدید گفتم امکان ندارد شما خودکار نداشته باشید. با خودم فکر می‌کردم مردم از هر قشری انتظار خاص دارند و ما نباید باوری که آنها از ما دارند را نادانسته خراب کنیم. به عبارتی هر شخصی نماینده‌ی صنف و گروهی است و حق ندارد با ندانم کاری به اعتبار آن صنف و گروه لطمه بزند. مردم بسیار آگاه هستند و به جزئیات دقت می‌کنند.

 

 

سبز باشید