در یکی از شرکتهای غربی هیئت مدیره تصمیم می گیرند که حقوق کارگران را ده درصد افزایش دهند، جالب آن بود که نمایندگان کارگران اعتراض می کنند و اعلام می دارند که در صورت افزایش حقوق، اعتصاب خواهیم کرد. وقتی با کمال ناباوری خبر به هیئت مدیره می رسد، جلسه ای با آنان می گذارند تا دلیل را جویا شوند و نمایندگان کارگران استدلال
می کنند که وقتی شما حقوق ما را افزایش دهید، قیمت تمام شده محصولات شرکت افزایش می یابد و در نتیجه قدرت رقابتی  شرکت ما نسبت به شرکتهای رقیب کم می شود و نتیجه ی آن زیان شرکت ما است و وقتی شرکت با رکود مواجه شود، دست به تعدیل نیرو می زند؛ چون ما نمی خواهیم بخشی از کارگران، کار خود را از دست دهند با افزایش حقوق مخالف هستیم. پس از جلسات مکرر نهایتاً طرفین توافق می کنند تنها 5% حقوق افزایش یابد!

وقتی سال 1953 آیزنهاور رئیس جمهور امریکا شد، قانونی را لغو کرد که به موجب آن دولت، حقوق کارگران را تصویب
می کرد! استدلال ایشان این بود که باید دست کارفرما باز باشد، بدیهی است کارفرما طالب و عاشق نیروی کار شایسته است و حاضر نیست او را از دست بدهد به همین جهت اگر لازم باشد حقوق را افزایش می دهد و نیروی کاری که نتواند رضایت کارفرمای خویش را حاصل کند با تعیین دستمزد عملاً از او حمایت شده است و این نتیجه ای جز کاهش بهره وری نخواهد داشت.

ما نیاز داریم فرهنگ کار را در کشورمان ارتقا دهیم و آنقدر سطح آگاهی کارکنان را ارتقا دهیم تا به این باور برسند که محیط کار زمینه و بستر زندگی خانواده های آنان را ایجاد می کند. از این رو هرچه در ارتقای بهره وری بکوشند، نهایتاً خودشان نفع می برند.

 

من هم مطمئن هستم که کارفرمای دانا، نیروی کار شایسته را از دست نخواهد داد، شایستگی هایمان را افزایش دهیم.

 

 

 

سبز باشید