ساعت 11 صبح حسین جلسه مدرسه بود و من سعادت داشتم در این جلسه حضور یابم. پانزده مادر، یک عمه، دو پدر مجموعه کسانی را تشکیل می دادیم که در آخرین جلسه کلاس پیش دبستانی حضور داشتند.

معمولاً همسر بنده در این جلسات شرکت می کند ، اما شادی حسین از اینکه من رفته بودم فوق العاده بود، به طوری که در زمان خواندن قرآن ( به صورت گروهی) به من چشمک زد و دست تکان داد و پس از اتمام قرآن وقتی که سایر همکلاسی های ایشان از اتاق خارج می شدند، حسین به سمت من که در ردیف آخر نشسته بودم ( به همراه پدر دیگر چون خانم ها مقدم هستند ما خودمان در ردیف آخر نشسته بودیم) آمد، دست هایش را در گردنم حلقه کرد پس از رد و بدل کردن بوسه، گفت: بابا متشکرم که آمدی. انصافاً حسین یکی از معلم های فرهنگی من است. من فرهنگ تشکر را همیشه در رفتارهای او مشاهده کرده ام. خداوند تمام کائنات را معلم ما آفریده است فقط باید خودمان باهوش باشیم حتی از فرزندانمان می توانیم یاد بگیریم بطوری که من از فاطمه (دخترم) وقار و از حسین فرهنگ تشکر و از همسرم ایثار  را آموختم.( ان شاءالله که شاگرد خوبی باشم)

شیوه تدریس جالب مدرسه های روشنگر( دخترانه) و معلم( پسرانه) همیشه برایم جذاب بوده است.

از سنین پایین کار عملی در راستای بارور کردن خلاقیت فرزندان در دستور کارشان است. رفتارهای آنان تأکید بر آموزش آندروگوژی دارد که بر خلاف آموزش پداگوژی فراگیران را فقط رگهای خالی نمی بینند که معلم باید پر کننده دانش آنان باشد بلکه در این متد آموزشی، معلم نقش هدایت کننده را به خود گرفته و با هدایت صحیح، فراگیران را درگیر  می کند تا مسیر را بیابند.

امیدوارم روزی برسد این سیستم آموزشی برای کلیه معلم ها در سطوح مختلف مدارس و دانشگاه ها اجباری شود. شخصاً برکات زیادی از این سیستم دریافت کرده ام.

دوست عزیزم ،جناب آقای حکیمیان که قبلاً رئیس دبیرخانه هیأت مدیره و مدیر روابط عمومی بانک تجارت بودند و اخیراً به افتخار بازنشستگی نائل شدند. جهت صرف ناهار ما را به محل کار جدیدشان دعوت کرده بودند. به اتفاق آقای آخوندی که انرژی و صرف وقتشان در TMBA زبانزد همکاران است ( به ایشان مرد همیشه حاضر TMBA لقب داده ام) به شرکت کامپیوکو رفتیم. اسم شرکت برایم تداعی یک شرکت کامپیوتری را می کرد. ولی وقتی آنجا رفتیم ،افتخار پیدا کردم با بنیانگذار و مدیرعامل کامپیوکو جناب آقای دکتر داوود اصفهانی آشنا شوم. ایشان شرکت را چند سال قبل در سوئیس به ثبت رسانده بودند وقتی با خدمات و دانش ایشان بیشتر آشنا شدم به عنوان یک ایرانی لذت بردم، آقای دکتر تجربیات ارزشمندی در پروژه های مدیریت ریسک در بنگاه های اقتصادی خصوصاً حوزه ی بانکداری داشتند و در ایران نیز پروژه  بانک اقتصاد نوین را به اتمام رسانده بودند. خدا را شکر که فرصت یادگیری جدیدی در این حوزه برایم فراهم شد.

ساعت16 در تالار الغدیر دانشکده مدیریت دانشگاه تهران بودیم تا از سخنرانی جناب آقای دکتر مسگریان حقیقی تحت عنوان معمای اجرای استراتژی بهره ببریم.

آقای دکتر لطف کردند و دعوت بنده را برای آخرین سخنرانی علمی ماهانه شرکت پگاه سیستم که بنده مشاور علمی آنان در انتخاب اساتید بودم را پذیرفتند. دکتر مسگریان حقیقی دکتری استراتژی دارند و در حال حاضر با کوله باری گرانقدر از تجربه و دانش، مدیرعامل سازمان مدیریت صنعتی( رئیس بنده) هستند، سخنرانی پر محتوایی بود. قبلاً در حوزه تدوین استراتژی زیاد شنیده بودم و خوانده بودم اما اینکه چرا اغلب شرکت هایی که استراتژی دارند موفق نیستند و چه کنیم تا استراتژی تدوین شده در مرحله پیاده سازی در راستای  نیل به اهداف موفق باشد، کمتر شنیده بودم.

دکتر مسگریان حقیقی به نکاتی از جنبه های پیاده سازی استراتژی توجه کرده بودند که در خور تحسین بود، نظیر نقش برند در اجرای استراتژی یا ارزشهای مشترک تمام کارکنان و نگرش سیستمی و شاید مهمترین قسمت مطالب ایشان اهمیتی بود که برای مدیریت ریسک قائل شده بودند.

تسلط آقای دکتر بر مباحث مالی و حسابداری باعث شده بود تا با ترکیب آنها با مباحث استراتژی به حوزه های جدیدی دست یابند که از آنها به عنوان رشته های بین رشته ای یاد می کنیم. به هر حال به دوستان توصیه می کنم CD این سمینار را از شرکت پگاه سیستم دریافت کنند.

از آنجایی که حوزه بازاریابی با حوزه استراتژی ارتباط تنگاتنگی دارند، آموخته های جدید این سمینار برایم بسیار با ارزش بود.

آقای دکتر در لابه لای سخنرانی شان اینجانب را نیز شرمنده  کرده و مورد لطف قرار داده اند که از این بابت بسیار ممنونم و از اینکه به عنوان یک شاگرد مورد لطف استاد قرار می گیرد، خوشحالم. دیشب در هنگام صرف شام با اهل منزل اخبار تیم های ایرانی در جام باشگاه های آسیا شامل برد تیم سپاهان و تساوی تیم صبا باتری بر شادی روز قبل     ( برد تیم پیروزی ) افزود اما باخت تیم استقلال آن هم در لحظات پایانی مسابقه حالم را گرفت علت اینکه دیشب مشق هایم را ننوشتم نیز این بود که مسابقه فوتبال تماشا کردم. حیف شد. الان ساعت 45/6 دقیقه است و هنوز خبری از پرواز هواپیما نیست. جای تعجب نیست، 20 دقیقه تأخیر که جای گلایه ندارد!

 

 

سبز باشید