بارها نوشته‌ام که چهار عامل اساسی برای اداره سازمان عبارتند از سخت‌افزار، نرم‌افزار، مغزافزار و دل‌افزار. ما معمولاً در ایران به دو عامل سخت‌افزاری و نرم‌افزاری بهتر از دو عامل دیگر بها می‌دهیم. اما مسئله اساسی عوامل مغزافزار و دل‌افزار هستند که به انسان مربوط می‌شوند.
امیدوارم روزی برسد که تمام مدیران ارشد سازمان‌ها باور کنند که مهم‌ترین عوامل موفقیت، انتخاب درست منابع انسانی،  آموزش درست ایشان و نظارت و کنترل درست در اجرای فعالیت‌های منابع انسانی است.
حتی این انسا‌ن‌ها با آموزش و انگیزش خویش که در گفتار و کردارشان نمود پیدا خواهد کرد می‌توانند نقائص سخت‌افزاری و نرم‌افزاری را در نزد مشتری کم‌رنگ سازند یا بالعکس پررنگ کنند.
پنج‌شنبه و جمعه آخر بهار سال جاری تبریز کلاس داشتم. و محل استقرار هتل بسیار شیک پارس بود. برای صرف شام تصمیم گرفتم به رستوران گردون در طبقه آخر هتل بروم. برایم تعجب‌آور بود که چرا باید از طبقه دهم به لابی بیایم و سپس سوار آسانسور جداگانه‌ای بشوم که مستقیم به طبقه یازدهم (محل رستوران) می‌رود؟ به راستی چرا نمی‌شود از طبقه دهم به طبقه یازدهم رفت! بگذریم. وقتی به جلوی آسانسور مخصوص رستوران گردون در لابی رسیدم مواجه با یک جمعیت حدود 30 نفری شدم که منتظر سوار شدن به آسانسور بودند. و بالطبع انتظار از دید مشتری عاملی ناراحت‌کننده است.
وقتی بعد از چند بار رفتن و آمدن آسانسور نوبت به من و چند نفر دیگر رسید آسانسور خراب شد و حدود یک ربع طول کشید تا ما را بیرون بیاورند. و نهایتاً گفتند بیایید با آسانسور مخصوص خدمات به رستوران بروید. همین کار را کردیم و وقتی به رستوران رسیدیم، کارمند مربوطه گفت که جا نداریم چون از بیرون میهمان داریم. عرض کردم من در هتل اتاق دارم ایشان فرمودند به هر حال جا نداریم. گفتم خوب این را می‌شد از لابی به ما اعلام کنند. ما کلی خون دل خورده‌ایم و هفت‌خوان را طی کرده‌ایم تا به اینجا رسیده‌ایم، و ایشان باز هم همان جملات را بر زبان آوردند.
دیدم که باید از حقوق مشتری دفاع کرد و من هم حالا مشتری هستم، اصرار و پافشاری من و چند نفر دیگر بالاخره کارگر افتاد و لطف کردند به ما هم جا دادند.
یادآور می‌شوم حتی نقایص سخت‌افزاری و نرم‌افزاری هتل به عامل انسانی برمی‌گشت اما اگر کارمند رستوران برخورد شایسته‌ای د اشت آن ایرادات خیلی به چشم نمی‌آمد.
بیائیم نقش و اهمیت کارکنان میز پذیرش را جدی‌تر بگیریم و قبول کنیم که در شناساندن سازمان مهم‌تر از هر عامل دیگر رفتار و کردار ایشان است که عمل می‌کند.
جذب صحیح منابع انسانی شایسته و سرمایه‌گذاری دانشی برای ارتقاء یادگیری ایشان و نظارت و کنترل صحیح بر عملکرد آنان مهم‌ترین عوامل  موفقیت‌ساز سازمان‌هاست.
امیدوارم همه ما عالم عامل عاشق باشیم.

 

سبز باشید